Kimi şahsiyetler var ki, yaptıklarıyla, cesaretleriyle, sembol oldukları değerlerle milli ve manevi açıdan o kadar büyürler ki, tarih sığmazlar. Adları, namları, şöhretleri nesilden nesile yayılır. Milletinin gönlünde taht kurar. O, milletin her ferdinin medar-ı iftiharı olur. Adete milletinin özünü adında taşıyarak -teşbihte hata olmasın- milleti için marka haline gelir. Onun adı milletiyle bütünleşir. İsmi söylendiğinde herkesin içinde bir şey kıpraşır. O, artık milletinin ruhu olur. O sadece ailesinin evladı değil, tüm milletinin bir evladı haline gelir. İşte 7 Şubat 1988’de Bilesuvar ilçesinin Aliabad köyünde dünyaya gözünü açan Mübariz İbrahimov da Azerbaycan için böyle bir şahsiyettir.
“Mübariz” ismi Türkiye’deki “Mücahit” ismiyle eş anlamlı olup, “Savaşçı” anlamına gelmektedir. İsmi ile müsemma olan Mübariz öyle bir olayın kahramanı olur ki, emsali gerçek hayata mümkün değil, olsa olsa film sahnesinde rastlamak mümkün olur…Peki, Mübariz’i Azerbaycan kahramanı yapan ve ismini dünyaya duyuran olay neydi? Yıl 2010…Azerbaycan için zorlu yıllar. Topraklarının %20’si işgal eden, Rus ve Batı desteğini arkasına alarak şımaran Ermenistan, bununla da yetinmeyerek sınır böylelerinde yer yer taciz ateşi açarak Azerbaycan askerlerini şehit etmeyi sürdürmektedir. Bu hadiseler her Azerbaycanlı vatansever gibi Mübarizi de derinden etkileyerek halet-i ruhiyesini alt üst eder. İçinde bulunduğu ruh halini ailesine gönderdiği mektupta (bu mektubun orjinali müzesindedir) şöyle dile getirir:
“Canım, atam və anam. Məndən sarı darıxmayın. İnşallah, cənnətdə görüşəcəyik. Mənim üçün bol-bol dua edin. Vətənin dar günündə artıq ürəyim dözmür. Allaha xatir bunu etməliyəm. Ən azından ürəyim sərinlik tapar. Şəhid olanadək bu şərəfsizlərin üzərinə gedəcəyəm. Şəhid olsam – ağlamayın. Əksinə, sevinin ki, o mərtəbəyə yüksəldim. Allaha ibadətlərinizi dəqiq yerinə yetirin. Çoxlu sədəqə verin. Seyid nəvəsi olaraq bunu etməliyəm. Allah böyükdür. Vətən sağ olsun. Oğlunuz Mübariz.. Haqqınızı halal edin”
Türkiye Türkçesiyle şöyle diyor kalbi vatan aşkıyla atan Mübariz:
“Canım, babam ve annem. Bana sakın darılmayın. İnşallah cennette buluşuruz. Bana bol bol dua edin. Vatanın dar günlerinde artık yüreğim dayanamıyor. Allah rızası için bunu yapmak zorundayım. En azından yüreğim soğuyacaktır. Şehit oluncaya kadar bu şerefsizlerin üzerine gideceğim. Şehit olursam ağlamayın. Aksine bu makama yükseldiğim için sevinin. Allah’a ibadetinizi tam olarak yapın. Bol bol sadaka verin. Seyyid torunu olarak bunu yapmak zorundayım. Allah büyüktür. Vatan Sağ olsun. Oğlunuz Mübariz. Haklarınızı helal edin.”
Bu halet-i ruhiye içinde olan Mübarizi 19 Haziran 2010 tarihinde gece saat 23.30 sıralarında kimseye haber vermeden bir km mesafeyi (mayınlı bölgeyi) tek başına geçerek Terter bölgesinin Çaylı köyünde bulunan Ermeni karakoluna baskın düzenler. Karakolun silah deposunda temin ettiği silah ve mühimmatla yalnız başına 5 saat kahramanca savaşır. Kimi kaynaklara göre 45, kimi kaynaklara göre ise 140 askeri etkisiz hale getirir. Geri dönme imkânı olmasına rağmen daha ileri giderek savaşmaya devam eder. Nihayet yardıma gelen takviye kuvvetler tarafından şehit edilir. Bu olay üzerine Ermenistan’da üç gün milli yas ilan edilir. Mübariz şehitlik mertebesine yücelirken milli kahraman olarak her Azerbaycanlının kalbinde yer alır. En önemli şey ise Karabağ’ın işgalden kurtulması için bir meşale yakar. Bu meşale giderek bir alev topuna dönüşür. Ve nihayet 2020 yılında 44 günlük Vatan Muharebesiyle Karabağ toprakları işgalden temizlenir ve Azerbaycan’ın kadim topraklarındaki namahremin eli kesilir. Mübariz ve Mübariz gibi şehitliğe yükselen tüm şehitlerin ruhu şad olur.
Bu hezimet karşısında Ermenistan tam bir hayal kırıklığı yaşar. Önce olayı inkar eden Ermenistan daha sonra olayı kabul etmek zorunda kalır. Aylarca devam eden müzakerelerin ardındı Ekim ayında Rusya’nın arabuluculuğuyla imzalanan anlaşma esasında Mübariz İbrahimov’un naaşı 6 Kasım’da Azerbaycan tarafına teslim edilir. Ermenistan tek başına bir bölüğe karşı savaşan Mübariz’den o kadar korkmuş olmalıdır ki, aylar geçmesine rağmen şehit naaşının eli bağlı olarak tutar. Şehidin cenazesini 2 ay sonra büyük bir kalabalık eşliğinde “Hamımız Mübarizik” sloganlarıyla İkinci Fexri Xiyabanda defnedilir.
Bugün bu yazıya kaleme almam nedeni eski öğrencimiz ve Uid Azerbaycan Başkan yardımcı Onur Çapa kardeşimin davetiyle kahraman Şehidimizin ailesinin ziyaret etmemizdir. Sabah erken saatlerinde Onur kardeşim ve Mustafa Kocaoğlu bey beni evden alarak Bilesuvar-Aliabad’a doğru yola çıktık. Yolda Uid Azerbaycan Başkanı Könül İbrahimova ve İkinci Karabağ Savaşının gazileriyle buluşarak yolculuğumuza devam ettik. İki saate yakın yolculuktan sonra köye vardık. Bizleri şehidin babası Ağakərim bey ve annesi Şemame hanım karşıladılar. Tam bir Anadolu ailesi. Ağakərim bey bilgin, vakur, samimi ve mutavazı duruşuyla beni oldukça etkiledi. Tam bir vatansever, her şeyin farkında, yaşadığı küçük köy coğrafyasının aksine ufku geniş ve derin bir bakış açısına sahip bir beyefendi…Söz Mübariz’e gelince, şefkatli ve aynı zamanda gururlu bir ses tonuyla “onun kaderinde bu vatan şehit olmak vardı. Allah’ın tercihi böyleydi” dedi. Konu biraz daha açmasını rica edince “Mübariz izne gelmişti. Sohbet ediyordu. Sohbet esnasında farkında olmayarak kendisine söyledim ki, evladım ben seni bu vatana feda olasın diye askere gönderdim, dedim. Hoş hoşuna gitti. Dedi ki, baba ne güzel söyledin, bir daha söyler misin? Tekrarladığımda, sesimi kayda aldı. Gitti ve bir daha geri dönmedi. Cenazesi geldi”.
Ağakərim bey, şehitlik haberi nasıl aldığını da şöyle ifade ediyor:
“O gün sabah erken saatlerde askeri birlikte beni aradılar. Oğlumun evde olup olmadığını sordular. Silah ve cephane alarak birliğinden ayrıldığını söylediler. Ben oğlumu iyi tanırım; ne yapacağını biliyordum. Onlara dedim ki, sınıra doğru gidin, bu hedefine gitmiştir. Daha sonra mektubunu bulmuşlar…”. Ölüm haberi gelince de için yansa da evladımın vasiyetine uyarak halkın gözü önünde ağlamadım, feryat etmedim, sadece “Vatan sağ olsun” dedim …
Ağakərim beyle sohbet devam ederken, şehide “Mübariz” ismi nasıl verdiğini anlatmaya başladı. Sovyet döneminde Kolhoz yöneticisi kendisine kahramanlık nişanesini vermek ister. Ancak yönetimde bir hanım bu durumu engeller. Bu hanımın da Mübariz isminde bir oğlu varmış. Bunun korkusunda hiç kimse çocuğuna bu ismi vermiyormuş. Ağakerim kendisine kızdığı için yeni doğan çocuğuna bu ismi vermek istemiş. Kayıt için müracaat ettiğinde memur “Mübariz” ismi görünce reddetmiş. Bunda direnen Ağakerim bey durumu yöneticiye aktarmış. Kendisine karşı mahcup olan yönetici kâğıdı mühürleyerek kabul etmiş. Ağakerim devamını şöyle getiriyor, eğer o zaman bana kahramanlık unvanı verselerdi, oğluma belki bu ismi vermezdi. Zaten birkaç yıl sonra Sovyet dağıldı ve bu unvan da bir şeye yaramayacaktı. Ama kader-i İlahi buna müsaade etmedi. Bu olay oğluma mübariz ismi koymaya neden oldu. Ve oğlum gerçek bir kahraman oldu.
Ağakerim bey, “Mübariz’in şehadetti Türkiye’yi daha iyi tanımama vesile oldu” diyor. Dünya’nın her yerinden ziyaretçiler geliyor. Ama en çok ziyaretçi Türkiye’den gelir. Aslında sadece Türkiye’den değil Türkiye dışında yaşayan Türklerden de çok sayıda ziyaretçi geliyor. Kendi çocukları gibi sahip çıkıyorlar. Aileden birisi gibi davranıyorlar. Bu durum beni çok mutlu ediyor, diye konuşmasına devam ediyor.
Sözün kısası Azerbaycan’ın bağımsızlığı ve toprak bütünlüğü için çok kahraman canını feda etti. Kimi Mübariz gibi halkı tarafından bilindi ise kimi de meçhul asker misali ne namı ne adı bilindi. Ama bildiğim şey, bu münbit topraklarda daha çok Mübariz var. Zamanı ve yeri gelince bu vatan için her türlü fedakarlığı yapacaklardır. Mübarizler var olsun, vatan sağ olsun.
News
Bursa
Bursa
Gündem
Gündem
Bursa
Gündem
BURSA
GÜNDEM
GÜNDEM
BURSA