“Kaşıntının altından diyabet çıkabilir’’

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Uzm. Dr. Tayfun Garip “Diyabet çok su içme, sık idrara çıkma, çok yemek yeme yahut iştahsızlık, halsizlik, çabuk yorulma, ağız kuruluğu ve gece idrara çıkma olup daha az olanları bulanık görme, açıklanamayan kilo kaybı, inatçı enfeksiyonlar, tekrarlayan mantar enfeksiyonları ve kaşıntı halinde ortaya çıkabilir. Lakin akılda tutulması gereken bir önemli nokta da diyabet hastalığı gelişmiş olmasına rağmen hiçbir belirti yahut bulgunun olmayabileceğidir” dedi.

Pendik Medipol Üniversitesi HastanesiEndokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları Bölümünden Uzm. Dr. Tayfun Garip, ülkemizde sıkça görülen diyabet yani şeker hastalığına ilişkin önemli açıklamalarda bulundu. Dr. Garip diyabetin, insülin eksikliği ya da insülinin tesirindeki kusur nedeniyle organizmanın karbonhidrat, yağ ve proteinlerden gereğince yararlanamadığı, kronik süreçli olan en sık metabolizma bozukluğu olduğunu belirterek, “Düzenli olarak tıbbi bakım ve tedavi gerektiren bir bozukluktur. Hastalığın, akut ve uzun dönem kronik (göz, böbrek, nöral, kalpve damar) komplikasyon riskini azaltmak için hastaların daima eğitimi ve takipleri gerekir” dedi.

“Belirtileri ciddiye alın’’

Diyabetin birden çok belirtisi olabileceğine değinen Dr. Garip, şöyle devam etti: Sıklıkla çok su içme, sık idrara çıkma, çok yemek yeme yahut iştahsızlık, halsizlik, çabuk yorulma, ağız kuruluğu ve gece idrara çıkma olup daha ender olanları bulanık görme, açıklanamayan kilo kaybı, inatçı enfeksiyonlar, tekrarlayan mantar enfeksiyonları ve kaşıntı belirtiler ortasında olabilir. Fakat akılda tutulması gereken bir önemli noktada diyabet hastalığı gelişmiş olmasına rağmen hiçbir belirti yahut bulgunun olmayabileceğidir. Hastaların yaklaşık yarısının teşhis anında şikayetleri yoktur. Bundan dolayı diyabet riski olan bireylerin muhakkak aralıklarla taranması hastalığın daha erken teşhis almasına ve tedavi süreçlerinin başlatılmasını sağlayacak olup ileride gelişebilecek komplikasyonlardan korunmasını sağlayacaktır’’.

“Risk grubundakiler nizamlı taranmalı’’

Dr. Garip, diyabet riski yüksek bireyleri şu şekilde sıraladı: “Ülkemizde 40 yaş üzeri toplumun yüzde10’dan fazlasında diyabet bulunduğu için kilosu ne olursa olsun, 40 yaşından itibaren 3 yılda bir, açlık kan şekeri denetimi yapılarak diyabet açısından taranmalıdır.Beden Kitle İndeksi 25 kg/m2 ve üstü olan kişilerde şunlardan birinin varlığında yılda 1 kere diyabet yönünden taranmaları gerekir. Birinci ve ikinci derece yakınlarında diyabet bulunanlar, diyabet prevalansı yüksek etnik kümelere mensup kişiler, doğum tartısı 4.5 kilogram yahut üzerinde bebek doğuran yahut daha önce gebelik diyabet tanısı almış kadınlar, hipertansiyonu ya da kolesterolü olanlar, polikistikover sendromu olan kadınlar, insülin direnci ile ilgili klinik hastalığı yahut bulguları bulunan kişiler yılda 1 kere taranmalıdır. Ayrıyeten kalp damar hastalığı, periferik yahut serebralvasküler (beyin damarlarının) hastalığı bulunanlar, düşük doğum tartılı doğan kişiler, hareketsiz ömür süren yahut fizik aktivitesi düşük olan kişiler, doymuş yağlardan varlıklı ve posa ölçüsü düşük beslenme alışkanlıkları olanlar, şizofreni hastaları ve atipikantipsikotik ilaç kullanan kişiler, solid organ (özellikle böbrek) transplantasyonu yapılmış hastalar, uzun vadeli kortikosteroid ya da antiretroviral ilaç kullanan hastalar da risk altında olduklarını bilerek taramalarını geciktirmemeli’’.

“Diyabetin 4 tipi bulunuyor’’

Diyabetin genel manada 4 tipi olduğunu belirten Dr. Garip, “Tip 1 Diyabet mutlak insülin eksikliği ile birlikte olup tedavisi bireyin muhtaçlıklarını karşılayacak dozlarda insülinler ile sağlanır.Tip 2 Diyabet ise insülin direnci yerinde ilerleyici insülin salgılanma kusuru ile karakterizedir. Bu diyabet çeşidinde bireyin muhtaçlığına ve kan şeker seviyesine göre oral anti diyabetikler (şeker hapları), şeker düşürücü enjektabl ilaçlar ve insülinler kullanılabilir. Gestasyonel diyabet; gebelik sırasında ortaya çıkan ve genellikle doğumla birlikte düzelen diyabet formudur. Gebelik diyabetinin tedavisinde öteki diyabet çeşitlerinde olduğu üzere tıbbi beslenme tedavisi önerilir, tıbbi beslenme tedavisi ile kan şekeri ülkü aralığa çekilemediği durumlarda gebelik döneminde kullanılabilen insülinler tedaviye eklenir. Spesifik Diyabet Tipleri de B-hücre işlevlerinin genetik defekti (monogenik diyabet formları), insülinin tesirindeki genetik defektler, pankreasın ekzokrin doku hastalıkları, endokrinopatiler, ilaç yahut kimyasal unsurlar, immunaracılıklı az diyabet formları, diyabetle ilişkili genetik sendromlar, enfeksiyonlar alt başlıklarından oluşmaktadır’’.

“Düzensiz beslenme riski artırıyor’’

Dr. Garip, tedavinin temelinin bireyin diyabet hastalığı konusundaki eğitimi ve bilgilendirilmesi ile başladığına dikkati çekerek şu değerlendirmede bulundu: “Beslenme tedavisi şahsa özel olup kişinin yaşı, bedensel aktivitesi, kilosu üzere pek çok faktör göz önüne alınarak hazırlanılır. Hamile bir şeker hastası ile gelişme çağında olan bir şeker hastasının beslenme programları elbette birebir değildir. Ayrıyeten bu programlar kişinin aldığı yol doğrultusunda (hastalığının seyrine göre) gözden geçirilmeli gereğinde kalori ölçüsü ve içeriği yine düzenlenmelidir. Hayat alışkanlıkları ve beslenme tedavileri nizama konulmadan kullanılacak ilaçlardan beklenen yararın sağlanması hayli zordur. Sistemsiz beslenen hastalarda hipoglisemi (düşük şeker) ve hiperglisemi (yüksek şeker) riskleri artmaktadır. Her iki durumun ileri safhasında hastaneye yatışlar ve hatta ömrü tehdit eden durumlar görülebilmektedir. Hastaların tedavileri diyabet tipine ve özel durumlarına göre değişkenlik gösterir. Günümüzde en sık görülen diyabet tip 2 diyabet olup, tedavisinde oral anti diyabetik (hap), iğne formunda uygulanan şeker düzenleyici ilaçlar ve insülinler kullanılabilmektedir. Tedavi sürecinde tedavinin halini belirleyen en önemli faktör kan şekerinin seviyesidir. Lakin tedavi seçiminde var olan alt hastalıklar (kalp yetmezliği, böbrek yetmezliği, karaciğer yetmezliği yahut gebelik gibi) da göz arkası edilmez. Hastaların tedavilerine uymaları ve tertipli takiplerinin yapılması halinde uzun dönemde kan şeker sistemi ve metabolik denetimleri sağlanacak olup ileri hayatlarını daha sağlıklı geçirmelerine imkan sağlayacaktır’’.