Suyun yetmediği iki yer;
KERBELA,
Eğer bir damla su olsaydım KERBELA’DA AKARDIM
MADIMAK’TA AKARDIM
Eğer bir damla gözyaşı olsaydım Kerbela için ağlardım,
MADIMAK için saklardım…
İnkarı mümkünsüz; kardeşlerimizde var elbet…
Çorum,
Maraş,
Antep,
Başbağlar,
Dayanmaz oldu yürek sayma!..
Onlar bilemez sevgilim;
Suyun, ekmeğin emeğin
Ve… Türkünün kutsallığını…
Onlar göremez sevgilim;
dal vermiş zeytinin binlerce tane sevgiye dönüşünü…
İzin de vermezler zaten.
Onlar söyleyemez sevgilim, insanı seviyorum demenin bin bir türlü hali olduğunu….
Vee….
Onlar ekinde, tütünde, tarlada tapanda, üretmeyi de bilmezler,
Bilmezler sevgilim insanı yaşatmanın kutsiyetine…
Tohumu, filizlendirip, çınara dönüştürmeyi de bilmezler sevgilim…
Bilirler elbette;
Sivas’ta,
Maraş’ta
Çorum’da
Ve…
“Benim davam insandır”
denilen Anadolu topraklarının her sathında;
Yakmayı, yıkmayı, yok etmeyi…
Bilirler sevgilim;
Onlar “İNSANA KIYAN”
Kavmin, çağ köprülerinden sızıp bugüne gelen temsilcileri olduklarını.
Biz mi;
Acıyı bal eyledik,
Zulumü hal eyledik,
Sıratı yol eyledik,
Ölümü bol eyledik,
Geldik bu güne…
Hep bir ağızdan
Yüreğimiz yırtılırcasına haykırdık…
Çığlıkkar attık!
Unutmadık dedik.
Unutturmayacağız dedik…
Dedik demesine
de…
Diye diye
Unuttuklarımızı istifledik.!…
