Singapur ile ABD’nin Massachusetts Teknoloji Enstitüsü (MIT) iş birliğiyle oluşturulan Singapur-MIT Araştırma ve Teknoloji İttifakı (SMART) çatısı altında çalışan araştırmacılar, sonuçlarını “Nature Geoscience” dergisinde yayımladıkları araştırmada, Malezya ve Endonezya’daki 2,7 milyon hektar turbalık ortamın yüzde 90’ının yılda ortalama 2,24 santimetre çöktüğünü belirledi.
Interferometrik Sentetik Açıklık Radarı (InSAR) uydularıyla bölgeyi uzaydan inceleyen araştırmacılar, yaptıkları saha ölçümlerinde, batışın birtakım yerlerde yılda 5 santimetreye kadar çıktığını gözlemledi.
Dünyadaki turbalık ortamların yüzde 60’ının bulunduğu Güneydoğu Asya’da, bataklık ortamlarının tarıma açılması için kurutulması, yağmur ormanlarının kereste ve palmiye yağı için kesilmesi, ormanlarda drenaj kuyuları açılmasının turbalık ortamların çökmesinin sebepleri arasında bulunduğu kaydedildi.
Bilim kişileri, turbalık meydanların çökmesiyle açığa çıkan karbonun, global karbon salımını artırdığı, tüm yerdeki yıllık salımın, Singapur’un yol açtığı karbon salımından fazla olduğu ikazında bulundu.
Araştırmaya önderlik eden MIT İnşaat ve Etraf Mühendisliği Fakültesinden Charles Harvey, bu ortamdaki turbalık meydanlarda 20 yıl önce yağmur ormanları bulunduğunu hatırlatarak, “Burada çalıştığım 13 yılda yağmur ormanlarının yok oluşuna tanıklık ettim. Kısa vadede neredeyse hiç orman kalmadı.” tabirini kullandı.
