İzmir’de bir avuç gönüllü tarafından kurulan Çocukları ve Aileleri Müdafaa Spor Kulübü Derneği; dezavantajlı bölgelerde yaşayan, suça eğilimli ve unsur bağımlılarının da bulunduğu çok sayıda genci topluma kazandırdı. Ekonomik problem çeken birçok genç; ismini bile bilmedikleri spor ve kültür-sanat kısımlarıyla tanıştı, hayalini bile kurmadıkları üniversitelerin sıralarına oturdu. Emekli hemşire Özgül Gedikli önderliğinde bin kişinin hayatına dokunan dernek, son bir yıldır ise maddi imkansızlıklardan dolayı faaliyet gösteremiyor. Derneğin kapısına kilit vuruldu, gençler 9 yıl önce her şeyin başladığı boş toprağa geri dönmek zorunda kaldı.
İzmir Buca’nın Göksu Mahallesi’nde yaşayan emekli hemşire Özgül Gedikli, bundan 9 yıl önce mahalleli 30 gencin içine yabancı husus koyarak soda şişelerini patlattığını fark etti. Evinin balkonundan görünen boş araziyi mesken tutan gençlere yaklaşarak yaptıklarının iyi bir şey olmadığını anlatmaya çalışan Gedikli, önce güzel karşılanmadı. Lakin emekli hemşire, gençlerin peşini bırakmadı. Akşamları gençlerin yanına gidip onlarla çekirdek yiyerek sohbet etmeye başlayan Gedikli, en sonunda ortalarında suça eğilimli ve unsur bağımlıların da bulunduğu gençlerle iletişim kurdu. 30 gence deri bir top armağan ederek onlarla boş toprakta futbol oynayan Özgül Gedikli, bir müddet sonra çevredeki bir spor salonu ile anlaştı. 30 genç o salonda fiyatsız olarak sporla tanıştı, kısa müddette mahalledeki başka gençler de spor yapmaya başladı. Sayıları 600’e ulaşınca basketbol ve hentbol grupları kuruldu, mahalleli gençler spor salonunun merdiven altında tiyatro provaları yaptı. Akabinde Çocukları ve Aileleri Müdafaa Spor Kulübü Derneği bünyesinde spor, sanat ve kültür alanlarında çalışmalar yapılarak bin genç dernek bünyesine katılmış oldu. Çok sayıda genci topluma kazandırıp meslek sahibi yaptıklarını belirten Gedikli, maddi imkansızlıklardan dolayı dernek binasının kapandığını, her şeyin başladığı boş toprağa geri dönmek zorunda kaldıklarını söyledi.
Soda şişelerini patlatan gençleri spora yöneltti
30 çocukla başlayıp bin bireye ulaşan derneğin kıssasını anlatan Özgül Gedikli, “Mahalleli 30 genç, soda şişelerinin içine yabancı ve tehlikeli unsurlar koyup patlatıyordu. Birinci etapta yanlarına yaklaşıp ziyanlarını anlattım fakat beni dinlemek istemediler. Bir mühlet onlarla iletişime geçmek için uğraştım. Onları korkutmadan sohbet etmeye çalıştım. Birlikte çekirdek yeyip kola içtik. Bu şekilde yakınlaştık. Onlara futbol oynamalarını teklif ettim, benden deri top istediler. ‘Ben de sizle oynayacağım’ dediğimde, ‘sen de mi bizimle oynayacaksın, olmaz’ dediler lakin biz bir arada mahalledeki araziyi temizledik ve futbol oynamaya başladık. Daha sonra çevredeki spor salonundan takviye istedik ve sağ olsunlar aşikâr saatlerde basketbol idmanı yapmamıza müsaade verdiler. Çocuklar bu şekilde basketbola adım atmış oldu” dedi.
“Bu ayakkabıyı babamın bir yıllık maaşı ile alabiliriz”
Bölgede yaşayanların maddi durumlarının yetersiz olduğunu belirten Gedikli, “Buradaki çocuk ve gençlerin birçoğu suça meyilli, unsur bağımlısıydı. Spor salonunda kolejli öğrencilerin ayakkabılarını gördüklerinde ‘bu ayakkabıyı babamın bir yıllık maaşı ile alabiliriz’ diyen çocuklarımız vardı. Biz onları spora teşvik ettik, gönüllülerin yardımı ile forma ve top aldık, atletlerimizin lisanslarını çıkarttık. Amatör olarak kız ve erkeklerden oluşan ilk basketbol kümemizi kurduk. Kadrolarımızla çok sayıda başarı elde ettik. Zamanla daha çok çocuğumuz ortamıza katıldı ve futbol, basketbol, hentbol kadrolarımızı kurduk, tiyatro kümemizi oluşturduk. Tiyatro provalarımızı spor salonunda tekerlekli sandalyelerin konulduğu merdiven atında yaptık. Sayı çoğaldıkça dernek çatısı altında olmak istedik. Ben, Nurten İşleğen ve Ogün Kayacan olarak Çocukları ve Aileleri Muhafaza Spor Kulübü Derneğini kurduk. Burada basketbol, hentbol, badminton, oryantiring, el atölyeleri, okuma-yazma, tiyatro, resim şiir üzere pek çok alanda etkinlikler düzenlemeye başladık. Yalnızca çocuk ve gençlere değil ailelere de her alanda takviye olduk” diye konuştu.
“Başladığımız yere, bu toprağa geri dönmek istemiyoruz”
2011’de 30 gençle başlayan oluşumun 9 yıl içinde bin bireye ulaştığını tabir eden Gedikli, “Maddi imkansızlıklardan dolayı bir yıldır faaliyet yapamıyoruz. Derneği kapattık, eşyalar bir arkadaşımızın odasında duruyor. Biz burada unsur bağımlısı çocuklarımızı topluma kazandırdık. Çocuklarla tanıştığımızda hiçbirinin üniversiteye gitme hayali yoktu. Çocukların neredeyse yüzde 70’i suça meyilliydi. Artık avukat olan, atlet olan çocuklarımız var. Bu yıl 20 gencimiz üniversite kazandı. Onların hayallerini gerçekleştirdik. Spor, sanat ve kültürle iç içe oldular ve bakış açıları değişti. Artık derneğimiz yok ve başladığımız yere, bu yere geri dönmek istemiyoruz. Bin çocuğu buraya sığdıramayız. Bize uzanan eller olsa tahminen daha fazla çocuğa ulaşırız, tahminen daha fazla çocuğun hayatını kurtarırız” sözlerine yer verdi.
“Okumak istemiyordum ancak bu yıl üniversite kazandım”
19 yaşındaki Berat Akın, Özgül Gedikli’nin yaklaşmaya çalıştığı 30 gencin ortasındaydı. Mahalleli arkadaşlarıyla soda şişelerine yabancı cisim koyarak patlatan, üniversite hayali kurmayan Akın, bugün Dicle Üniversitesi Moleküler Biyoloji ve Genetik Bölümünü kazanmanın gururunu yaşıyor. Derneğin kendisi üzere gençlerin hayatına dokunması için takviye beklediklerini dile getiren Akın, şunları söyledi: “Mahallede arkadaşlarla soda şişelerini patlatıyorduk. Özgül Abla bizimle konuşmaya çalıştı fakat ilk başta onu ciddiye almamıştık. Bizleri kandırdığını düşünmüştük. Daha sonra birbirimize ısındık ve o topla başlayan öykümüz spor salonunda devam etti. Önce futbol oynadık ve akabinde basketbola yönelerek kocaman bir aile olduk. Özgül Abla ile tanışmadan önce okumak istemiyordum fakat bu yıl Diyarbakır’da Moleküler Biyoloji ve Genetik Bölümünü kazandım. Benim üzere gençlerin iyi yerlere gelmesi için dayanak olunmasını istiyoruz.”
“Özgül Abla hakkını helal et, hukuk fakültesini kazandım”
Özgül Gedikli ile liseye başladığı yıl tanışan 22 yaşındaki İlkay Kerim Daldal ise, o yıllarda haylaz bir öğrenci olduğunu söyleyerek, “Mahalledeki spor salonunda ücretiz basketbol oynandığını öğrenince katılmak istedim. Birinci zamanlar imkanlar kısıtlıydı lakin zaman içinde kulüp büyük bir sıçrama yaptı. Ben de hem oyuncuydum hem antrenördüm. Kalan vaktimde üniversite sınavına hazırlanıyordum. Üniversite için kentten ayrıldım, geri döndüğümde bıraktığım üzere bulmak isterdim. Gerek pandemi, gerek imkansızlıklardan dolayı faaliyetler durdu. Hayırseverlerimizden, devletimizden, kentin önde gelenlerinden dayanak bekliyoruz. Zira bu çocukları bu bataklıktan alıp buralara getirmek zordu. Ben de bu kulüp sayesinde kendime amaç koydum. Üniversiteye hazırlanırken kulüp takviye oldu. Üniversite tercihimi Özgül Abla’ya danışarak yaptım. Sonuçlar açıklanınca gelip ‘Özgül Abla hakkını helal et, hukuk fakültesini kazandım’ dedim. Artık stajyer avukat olarak mahalleye geri döndüm, çalışmalara takviye vermek istiyorum” sözlerini kullandı.
“Burada iyi yerlere gelebilecek beşerler var”
17 yaşındaki Ezginur Serdaroğlu ise dernek bünyesinde hem kick boks hem de tiyatro yapıyordu. Derneğe kilit vurulmasıyla büyük keder yaşadıklarını söyleyen Serdaroğlu, “Bize takviye olunmasını çok isteriz. Sanat ve spor yapıyoruz. Ülkemizin atlet ve sanatçı gençlere muhtaçlığı var. Ben kulüpte hem Kick Boks yapıyordum hem de tiyatro oynuyordum. Provalarımızı yapmak için bir alanımız olsa çok iyi olur” dedi.
Dernekte basketbol ve tiyatro ile tanışan 16 yaşındaki Beste Tanrıverdi de, “7 yıldır bu kulüpteyim. Basketbol ve tiyatro ile ilgileniyorum. Tiyatroya her zaman ilgim vardı fakat bunu gerçekleştireceğimi hiç düşünmezdim. Özgül Abla sayesinde hayallerime kavuştum” diye konuştu.
Badminton sporunda Türkiye 3.’lüğü bulunan 13 yaşındaki Arda Yıldırım ise, “Derneğimiz kapandı, faaliyetlerimizi yapamıyoruz. Güç bir bölgede oturduğumuz için bize takviye olmalarını istiyorum. Burada iyi yerlere gelebilecek beşerler var. Özgül Abla’ya da teşekkür ediyoruz. Bu kötü çevreden insanları bir ortaya getirip iyi yerlere getirdi” dedi.
