U14 Milli Ekibi Teknik Yöneticisi Güngör Şahinkaya, futbola başla başlama kıssası, Trabzonspor’da yaşadığı şampiyonluklar ve sonrasında antrenörlüğe nasıl geçtiğini TFF TamSaha dergisinin 189. sayısın anlattı.
Güngör Şahinkaya, iki ağabeyinin akabinde 14 yaşında altyapısına adım attığı Trabzonspor forması ile altısı lig şampiyonluğu olmak üzere toplam 18 kupa kaldıran bir koleksiyoncu tıpkı zamanda. Merhum Gündüz Tekin Onay’ın zorlamasıyla antrenörlüğe adım atan Şahinkaya, şimdilerde kendini gençlerin eğitimine adamış durumda bulunuyor.
Klasik olduğu üzere çocukluğunuzdan ve ailenizden başlayalım?
“6 Aralık 1956 Trabzon doğumluyum. Haliyle hayatım üzere futbol hayatım da doğduğum kentte başladı. 60’lı yılların sonları, 70’lerin başlarında Türkiye genelinde genç gruplar kuruldu. Ben de Trabzonspor altyapısında futbola başladım. 14 yaşında kulübe adım attım, 1988-1989 dönemine kadar da ayrılmadım.”
Trabzonspor’un Türkiye Ligi’ni domine ettiği dönemde kadrodaydınız?
“Evet. O nedenle de kendimi çok şanslı sayıyorum. Trabzonspor’da bir futbolcunun ülke bazında yaşayacağı en büyük muvaffakiyetleri yaşadım. Tekraren A Milli Takım’da oynadım. 6 lig, 3 Türkiye Kupası, 6 Cumhurbaşkanlığı Kupası, 3 de Başbakanlık Kupası şampiyonluğu yaşadım. Yani 18 kupa kazandım. Türkiye’de bu başarıyı yakalayan hepi topu 7-8 futbolcu var. O nedenle Trabzonspor’a çok şey borçluyum. Hem gurur duyuyorum hem de kendimi şanslı hissediyorum.”
“Futbol bizde aile geleneği”
Futbola çok dalmadan, anılara sürüklenmeden önce ailenizden kelam edelim mi biraz?
“7 kardeşiz. 5 ağabeyim, 1 de ablam var. Ailenin en küçük bireyi benim. Coşkun ve Bülent ağabeylerim de benden önce Trabzonspor’da oynadı. Hatta ikisi de kaptanlık yaptı. Üç kardeş tıpkı kadroda oynayan pek fazla futbolcu da yoktur sanırım dünyada. Bülent ağabeyimle tıpkı dönemde de oynadım. 16 yaşında baht bulmaya başladım. Trabzonspor İkinci Lig’de şampiyon olduğu dönem takımdaydım. 16 yaşında A ekibe yükseldim. Merhum babam manifaturacıydı. O dönemlerde çok fazla para kazanılmıyordu. O nedenle ağabeylerim yokluklarla büyüdü. Tıpkı elbiseleri giydiklerini dinlerdim onlardan. Benim hatırladığım dönemde mali durumumuz biraz daha güzeldi. Çok fazla yokluk yaşadığım söylenemez. Annem mesken kadınıydı. Bu ortada babam da Trabzon’da İdmangücü’nde futbol oynuyordu. O nedenle ablam bile futbolla ilgiliydi. Yani futbol bizde aile geleneğidir. En büyük ağabeyim İdmanocağı’nda oynadı. Sonra elektronik mühendisi oldu, ABD’ye gitti. Öbür ağabeyim Çapa’da profesördü, artık emekli oldu. O da Süleymaniye’de oynadı.”
“Mahalle futbol okulu gibiydi”
A ekibe yükselişinizden itibaren devam edebiliriz?
“Genç gruptayken Ahmet Suat Özyazıcı ile çalışıyordum. O A ekibin başına geçince beni de A kadroya aldı. O süreçte eğitim hayatım da devam ediyordu bir taraftan. Trabzon Lisesi’ni bitirdikten sonra Eğitim Enstitüsü’ne yazıldım. Şenol Güneş ve Turgay Semercioğlu da oradan mezundur. Lakin ben bitirmedim. 1’inci sınıfta ayrıldım ve büsbütün futbola odaklandım. Sonra da Trabzonspor yıllarım başladı.”
Genç yaşta A grupta oynama bahtı yakaladınız. Bunu neye bağlıyorsunuz?
“Sporcu aileden gelmenin çok büyük katkısı oldu. Alışılmış ki bu tek başına kâfi değil. Yetenek olmadan bir yerlere gelme bahtın yok. Bizim zamanımızda mahalle futbolu vardı. Günümüzde futbolcunun teknik kapasitesini, ferdi yeteneğini geliştirmesi açısından en büyük eksik de o kültürün artık olmamasıdır. Ben de o dönemin tüm oyuncuları üzere mahalle ortasında yetiştim. Yetenekli olduğum için bana lisans çıkarmak istiyorlardı. O zamanlar İdmanocağı Kulübü vardı. Daha sonra Trabzonspor’a dâhil oldu. Trabzonspor’da genel sekreterlik yapan merhum Sabahattin Kundukoğlu vardı. Trabzonspor’da futbol ondan sorulurdu. Tıpkı zamanda merhum babamın arkadaşıydı. O çok zorladı beni başlamam için. 14 yaşımda Trabzonspor’un genç grubunda lisansım çıktı ve öyküm o denli başladı.”
“Trabzon, futbolcu yetiştirme manasında Türkiye’nin lokomotif kulübüdür”
Şampiyonluk serisi nasıl geldi sizce?
“Çok yetenekli oyuncular bir ortaya gelmişti o dönem. Kadroda arkadaşlık fevkaladeydi, dayanışma vardı. Yalnızca saha içinde değil, saha dışında da yaşanan birliktelik vardı Kentin futbola olan tutkusu, doğaçlama gelişen yetenekli oyuncuları. Trabzon bugün bile misal bir yapıya sahiptir aslında. Futbolcu yetiştirme manasında Türkiye’nin lokomotif kulübüdür. Tıpkı yörenin yetenekli insanları birebir dönemde bir kadroda buluşunca muvaffakiyet da beraberinde geldi. Hatta o dönem dışarıdan gelen az sayıda oyuncu da bizden biri üzere oluyordu. Artık Milli Ekiplerde vazife yapan Ahmet Ceyhan, Necdet Ergün, Mehmet Ekşi Onlar da o dönemlerde Trabzonspor’da oynayıp transfer oldular. Beşiktaş’a, Galatasaray’a gittiler. Turgay Semercioğlu, Şenol Güneş, Tolunay Kafkas, Şenol Ustaömer… Unuttuğum isimler de olabilir. Bunlar Trabzon’un futbol kültüründen gelen yetenekli oyuncular. Türk futboluna da damga vurdular.”
Trabzonspor’dan ayrıldığınız oldu mu hiç?
“4 ay kiralık olarak Zonguldakspor’a gittim. Merhum Gündüz Tekin Onay, Trabzon’da çalışmıştı. O dönem Zonguldakspor’un başındaydı. Ben de Ahmet Suat Özyazıcı Hocamla bir sorun yaşamıştım. Biraz farklı kalıp, dönem sonunda kadroya dönerim diye düşünüyordum. Ayrılma niyetim yoktu. O zaman kiralık dönemi Ocak ayında bitiyordu. Bitime bir-iki gün kala Gündüz Tekin Onay beni aradı. Israrla yanına çağırdı. Gittim ve üç-dört ay orada oynadım. Sonra Trabzonspor’a döndüm ve futbolu bıraktım.”
“Avni Aker Trabzon’un merkezi”
Avni Aker, Trabzon futbolunun can damarı olduğunu tabir eden Şahinkaya, “Bizden önce amatörlük döneminde Trabzon İdmanocağı vardı. O ekip Türkiye amatör şampiyonu olmuştu. Sebat Gençlik vardı. O grup da Trabzon amatör şampiyonu olmuştu. Avni Aker, Trabzonspor’un doğduğu, şampiyonluklar kazandığı, sayısız kupaya imza attığı yerdir.”
Sizde iz bırakan hocalarınızdan kelam eder misiniz biraz?
“Trabzonspor’da çok hoca görmedim aslında. Ahmet Suat Özyazıcı ve Özkan Sümer’le çalıştım. Bir de yalnızca 1 sene çalıştığım Jurgen Sundermann diye bir Alman antrenör geldi. Almanya’da Stuttgart’ı şampiyonluğa taşımıştı. Benim gördüğüm en bilgili, en düzgün çalıştırıcılardan biriydi. 1985-1986 dönemi olması lazım. İnanın gol rekoru kırardık ilk yarı. Çok gollü maçlar oynadık, çok da kaçırdık. Birinci bölümü ikinci sırada bitirdik. Şampiyon olmamamız imkan dahilinde değildi. Deplasmanda Denizli’ye yenilince, o mazeretle hoca Denizli’den ayrıldı. Zati yönetim de göndermek istiyordu. Bence onun ayrılığı Trabzonspor’un kırılma noktası oldu. Çok çabuk edildi. Sundermann 1-2 yıl daha kalsaydı Trabzonspor öteki işler yapardı. Çok farklı idman metodu, bakış açısı vardı. Oyuncuya farklı yaklaşırdı. Sundermann gidince tekrar Ahmet Suat Özyazıcı geldi. Ahmet Suat Özyazıcı ve Özkan Sümer de çok kıymetli antrenörlerdi. Aslında muvaffakiyetleri da ortada. Daha sonra Özkan Sümer ile A Milli Takım’da da birlikte çalıştık.”
“Beşiktaş maçını hiç unutamam”
Trabzonspor’da geçen yıllarda kesinlikle çok fazla unutulmaz anınız vardır. Bir adedini paylaşır mısınız bizimle?
“1983-1984 dönemi hem şampiyon olmuş hem de Türkiye Kupası’nı kazanmıştık. O dönem Beşiktaş’la oynadığımız bir maçta Şenol ağabey belinden sakatlanınca Alper Boğuşlu geçmişti kaleye. 2-0 öndeydik fakat Beşiktaş bastırıyordu. Oyuncu değişikliği hakkımız da bitmişti. Alper de sakatlandı, geldi kenara. Kaleci kazağını çıkardı. Ben de kenardaydım. Kazağı oyunculardan birine vermek için elime almış bulundum. O sırada Ahmet Suat Hoca, ’Sen giy’ dedi. Geri dönüş de yok. Seyirci bile tezahürata başladı. Kazağı kimseye veremedim. Mecburen giydim. Eldivenleri de taktım, geçtim kaleye. 1-2 tane top geldi, kurtardım. Saha yıkılıyor. Maç 2-0 bitti ancak ben de bittim. O maçı hiç unutamam mesela. Unutamadığım anlardan birisidir.”
“Trabzonspor bizim için bir okuldu”
Yine dünyaya gelseniz yeniden futbolcu olmak ister misiniz?
“Kim istemez ki… Çok hoş şeyler yaşadık. Trabzonspor bizim için bir okuldu. Bir daha dünyaya gelsem yeniden futbolcu olmak ve yeniden Trabzonspor’da oynamak isterim. Bizi bütün kulüpler istiyordu lakin işin maddi kısmını bir kenara bırakıp Trabzonspor’da kaldık. Manevi açıdan parayla pulla ölçülemeyecek hoşluklar yaşadım. Çok az futbolcuya nasip olacak durumlara şahit oldum. Hatta o zamanlar kimilerinin farkında bile değildim. Çok şükür ki geriye dönüp baktığımda “İyi ki” dediğim şeyler keşkelerimden çok daha fazla. Düşünebiliyor musunuz; 10 yılda Trabzonspor ile 6 Türkiye Ligi, 3 Türkiye Kupası, 6 Cumhurbaşkanlığı Kupası, 3 de Başbakanlık Kupası şampiyonluğu yaşamışım. Kaç futbolcuya, kaç kulübe nasip olur bu? Ortadan yıllar geçtikten sonra bakınca ne kadar pahalı bir iş yaptığımızın farkına varmak beni çok gururlandırıyor.”
“Yeni kuşak 10 yıl götürür”
Birinci olarak Sabri Kiraz döneminde A Milli Takım’da oynadığını söyleyen Güngör Şahinkaya, “Sonra Coşkun Özarı, Özkan Sümer ve Fethi Demircan dönemlerinde. O yıllarda koşullar farklıydı. Artık çok düzgün bir nesil yakaladık. Bana nazaran gelecek 10 yıla damga vuracak bir nesil var şu an. Avrupa Şampiyonası’na gidip, önemli rakiplere karşı önemli sınavlar verecekler kısmetse. Genç Milli Kadro antrenörlerimizin, bölge antrenörlerimizin, bize büyük imkanlar sağlayan Genç Milli Kadrolar Sorumlumuz Sayın Tolunay Kafkas’ın, koordinatörümüz Oğuz Çetin’in katkıları çok önemli. Ben 2000 yılından bu yana U14 Milli Takımı’ndayım. Şu anda A Milli Takım’da yer alan ve önümüzdeki 10 yıla damga vurmasını beklediğimiz oyuncuların birkaçı hariç hepsi U14’ten geçti. Bundan sonra da çok yeterli oyuncular gelecek. Artık ülkemizde daha fazla çocuğa nasıl ulaşabiliriz diye çalışmalar yapıyoruz. Milli Kadro antrenörleri yurt dışında da tüm oyuncuları izliyor, rapor veriyor, takip ediyor. Aileleriyle konuşuluyor. Bu yılki yurt içi seçmelerini kentlere, bölgelere giderek yaptık. Diyarbakır’a, Van’a, Erzurum’a gittik. İnsanlara çocukları sahipleneceğimizi gösterdik. Bu seyahatler aileleri de heyecanlandırdı. Bu sene 650’ye yakın oyuncu izlendi. Önceden Trakya bölgesi yoktu, orada da seçme yapıldı. Büyük kentlerde daha fazla grupla seçme yaptık. Tahminen de önümüzdeki sene farklı kentlere de gidilerek, kent antrenörleri de devreye sokularak daha geniş çalışmalar yapılabilir” sözlerini kullandı.
“Mahmut Tekdemir’i beğeniyorum”
Kendi mevkinizde en beğendiğiniz yerli oyuncu kim?
“Mahmut Tekdemir Oyun içinde konum alması ve çok yönlü oynaması onu özel bir futbolcu yapıyor. Hem savunmaya hem hamleye dayanak oluyor. Oyunun yönünü değiştirebiliyor. Oyun zekâsı, fizik-kondisyon düzeyi ve çalışkanlığı da uğraşı.”
Zoraki antrenör!
Antrenörlüğe geçiş kıssası de anlatan Şahinkaya, “Trabzonspor yönetimi ile görüşerek futbolu bırakacağımı söylediğimde aklımda antrenörlük hiç yoktu. İstanbul’da yaşamayı planlıyordum. O denli de yaptım. Ben bıraktığımda Sadri Şener başkandı. Antrenörlük eğitimi için beni İngiltere’ye göndermeyi önerdi fakat istemedim. Antrenörlüğü düşünmediğimi söyleyip teşekkür ettim. 6-7 yıl Sabah ve Fotomaç gazetelerinde spor müellifliği yaptım. O zaman merhum Hüsnü Çil de birebir kümede yazıyordu. Hemşerilerimizin bir balık restoranı vardı. Meskene de yakın olduğu için oraya gidiyordum akşamları. Başka bir oda vardı. O odada maçları izliyordum. 2000-2001 dönemiydi galiba. O zaman Gündüz Tekin Onay, Metin Türel, Özkan Sümer, Yılmaz Yücetürk geldi restorana. Sahibi de ağzından kaçırmış “Güngör içeride” diye. Çağırdılar masaya doğal… Gittim oturdum. Masadaki herkes müellifliği bırakıp antrenör olmamı istiyordu. O zamanlar bir kulüpte 10 yılı doldurunca ve A Milli olunca A kursuna katılma hakkın vardı. Trabzonspor’dan da devamlı istek gönderiyorlardı bahisle ilgili. Benim adıma müracaat bile yapıyorlardı ancak ben gitmiyordum. Merhum Gündüz Tekin Onay, eğitim dairesinde o zaman. “Hemen geleceksin Beylerbeyi’ne. Kursa git, istersen antrenörlük yapmazsın. Fakat belgeni al” dedi. “Tamam hocam. Karar verirsem ben seni ararım” dedim. O zaman cep telefonu yoktu. Konutun telefonunu verdim. Bir gün telefon çaldı, eşim açtı. “Beylerbeyi’nden, Federasyondan Gündüz Hocanın asistanı aradı. Yarın seni bekliyorlar” dedi. Gitmek istemiyorum lakin onların uygun niyetlerini düşününce de sıkılıyorum. Büyüklerimize hürmetimden gittim. Sonra İzmir’de kursa katıldım. Dönünce gazeteden ayrıldım, Federasyonda bölgede başladım. Sonra A Milli Takım’da çalıştım. Artık de Genç Milli Ekiplerde vazife yapıyorum. Gençlerle çalışmak, onlara bir şeyler katabilmek çok hoş. Onları düzgün noktalarda görmek farklı hoş. Allah razı olsun beni zorlayanlardan” diyerek kelamlarını tamamladı.
