Pandemi sürecinin ve yayıncılık mesleğimin en unutulmaz anılarından biri; Charlize Theron’la telefonda yaptığım bu röportaj olacak. Buluşma sebebimiz 10 Temmuz’da Netflix’te yayınlanacak olan, Theron’un hem başrolü hem de prodüktörlüğünü üstlendiği The Old Guard filmi. 6000 yaşındaki Andromache of Scythia, yani Andy’nin kendi üzere ölümsüz takımıyla birlikte her şeye karşın dünya için uğraştığı ve günümüzde geçen, aslında fantastik lakin son derece gerçekçi hisler barındıran aksiyon filmi. Ancak röportaja geçmeden önce, müsaadenizle bu yazıyı yazdığım odadan çıkıp, şöyle bir bağırmak istiyorum “Charlize Theron’la röportaj yaptım!”
En beğendiğim, en hayranı olduğum, giyiminden saç/makyajına… halinden en çok ilham aldığım Hollywood yıldızıyla pandemi olmasaydı yüz yüze olarak planlanan bu 20 dakikalık buluşma, Mayıs ayında telefonda gerçekleşti. O, Los Angeles’taki evinde, ben Kilyos’taki evimde iki aydır karantinadaydık. Telefonda konuşmadan önce ajansı “birazdan sizi Charlize’e bağlayacağız” demek için aradı. Ortada birkaç bireye daha merhaba dedim ve son “Hi” o kadar ani geldi ki, onun bağlandığından emin olamayarak bir an duraksadım. Karşımdaki ses bunu hissederek “Selam Zeynep, ben Charlize” diye başladı. 20 yıldır hem Türkiye’de hem dünyada hakikaten çok fazla röportaj yaptım lakin hiç 16 yaşındaki ergen heyecanına kapılmamıştım. Bu da oldu… The Devil’s Advocate döneminden beri (yani yıl 1997) neredeyse her röportajını, katıldığı gösterileri takip ettiğim için karakteri bana sürpriz olmadı. Telefonun öbür ucunda çok sevinçli, çok hoşsohbet, çok mütevazı biri vardı. Hatta onun tersine ben görkemli Amerikan efektlerinden uzak sade tepkilerim, heyecanımla epey kurumsal bir on dakika geçirdim. Neyse ki bir kırmızı halı sorusunda kendime geldim. “Aslında benim saçım da birebir sizinki üzere. Maalesef tek ortak yanımız bu…” demiş bulundum. O da kahkahayı patlattı. Bu noktadan sonra oyuna girdim ve aslında daha birçok ortak noktamız olduğu ortaya çıktı. Her ikimiz de iki aydır evde karantinadaydık, gelecekle ilgili tasalarımız vardı. Her ikimiz de kadınların güçlenmesi konusunda hassastık. Kadınların bir ortada olmasından çıkan güç bize heyecan veriyordu, onları bir ortaya getiren işler peşindeydik, kadınların gördüğü şiddet konusunda her ikimiz de kendi dünyamızda adımlar atıyorduk. Her ikimiz de aksiyon filmi seviyorduk ve her ikimiz de kadın başrollerin bu filmlerin yüzünü değiştirmesinden mutluyduk (tabii ben izleyici, o gerçekleştiren kişi olarak).
10 Temmuz’da Netflix’te yayınlanacak olan, Charlize Theron’un başrolünü üstlendiği, bir çizgi romandan uyarlama olan The Old Guard, çok kritik noktalardan merkezine kadın gücünü yerleştiriyor. Filmin prodüktörü de Charlize Theron ve yönetmeni Indie filmlerini çok sevdiğimiz, birebir zamanda sıkı bir kadın hakları aktivisti olan Gina Prince-Bythewood. Filmdeki isminin gerçek karşılığı “erkeklerle savaşan” manasına geliyor.
Charlize Theron filmde 6000 yaşındaki ölümsüz bir savaşçıyı canlandırıyor. Ona kısaca Andy diyorlar lakin aslında ismi Andromache Of Scythia. Filmle ilgili beğenilen ayrıntılardan biri de burada. Aslında olağanüstü durumlar ve beşerler var lakin bize gösteriliş formu son derece olağan ve gerçekçi. Andy kendi üzere ölümsüz olan bir askeri kümenin önderi. Bu takım çok uzun zamandır dünya için kötülerle savaşıyor. İnsancıl, olgun, ayağı yere basan ve alanda olan bir önder. “Onun fantastik değil, gerçekçi duruşu, yıllarca bu dünyada yaşadığı, her şeyi tecrübe etmiş olduğu için aslında biraz da tükenmiş, umudunu kaybetmiş lakin hâlâ mücadele ediyor oluşu beni etkiledi, ben de onu vermeye çalıştım” diyor. Tam da bunu verdiği birtakım sahneler hâlâ aklımda… Mesela ortalarına yeni katılan bir askere kim ve ne olduklarını anlatma hali. “Nadir bulunan becerileri olan askerleriz”… “diyeyim ki biraz sıkıntı ölüyoruz” demesi gibi… Tıpkı çaylak bir orta soruyor. “Yani iyi misiniz, kötü müsünüz?” Andy cevaplıyor “Hangi yüzyıl olduğuna göre değişir”.
Bu ortada filmdeki liderliği ve cool hali çok etkileyici. Otoriter ve uzak bir başkan değil. Takımı onun ailesi üzere, hepsini o şekilde sahiplenen tutumu var. Ulaşılmaz değil. Içtenlikle ve canla başla savaşması grubunu ona bağlıyor. Aksiyon ve dövüş sahneleri için uzun bir süre ilk John Wick’te Keanu Reeves’i çalıştıran grupla çalışmış. Yani dublör yok. Ve dünyanın birebir zamanda en güzel kadınını bu türlü bir askeri başkan üzere görmek, bence onu yalnızca daha da cazip yapıyor.
Bu ortada hani Amerikan filmlerinde İstanbul’u görünce, Türkiye’yi duyunca bir güzele gitme refleksimiz olur ya, burada da o denli bağ kuracağımız bir sahne var. Filmin ilk sahnelerinden birinde Andy ağzına bir baklava atıyor ve hangi yöreden geldiğine ve içeriğine kadar söylüyor. Filmde ölümsüz bir paralı asker grubunun önderi olan Andy’nin en sevdiği şey bu baklava.
Daha fazla spoiler vermeden röportajın soru cevap kısmına geçiyorum ve sevgili ELLE okuru, kendimi çok şanslı hissediyorum. Charlize Theron da beni gördü :)
YAZI: ZEYNEP ÜNER
FOTOĞRAFLAR: MARIO SORRENTI
STYLING: GEORGE CORTINA
Saç: Enzo Angileri/ Cloutier Remix
Makyaj: Kate Lee/ Wall Group
Manikür: Lisa Jachno/ Aim Artists
Set tasaırımı: Phillip Haemmerle
Prodüksiyon: GE Projects
The Old Guard’ı birine nasıl anlatırdın?
Çok uzun zamandır “yaşayan” bir paralı asker grubu. Açıklanamayacak bir şekilde birbirlerini bulmuşlar. Birlikte çalışıyor ve dünyanın iyiliği için savaşıyorlar.
Canlandırdığın Andy rolü de dahil olmak üzere film, güçlü kadınları merkezine alıyor. Yönetmeniniz Gina da sağlam bir aktivist. Tüm bunlar filmi hayata geçirmende ne kadar etkili oldu?
Filmde çok potansiyel gördüm. Hem küresel hem çok farklı ve kapsayıcı bir iş yapabileceğimiz bir çalışmaydı. Denver and Delilah Productions olarak (sahibi olduğu film prodüksiyon şirketi) bu türlü keşif projelerini seviyoruz. Biz bu filmle farklı bir dünya yaratabileceğimizi, farklı yerlere seyahat edebileceğimizi ve herkese bir kıssa anlatabileceğimizi düşündük. Kendi içimizde de bu kıssayı en iyi nasıl anlatacağımız üzerine keşifler yapmak memnunluk vericiydi. Ve evet, filmin merkezinde Gina Prince-Bythewood üzere süper kadınlar var. Fantastik bir filme göre hayli gerçek, olağan bir dünya hissi veriyor The Old Guard…Filmin muhakkak gerçekçi ve ayağı yere basan tarafı var ve bu benim için en önemli mevzulardan biriydi. Projede yer alan her birimiz filmin duygusal olarak da öykü olarak da gerçek olması için masaya oturduk ve buna uğraştık. İnsan olmayan hisler izlemeyecek ve kendileriyle ilişkilendirebilecekler diye umuyorum.
Filmlerinizdeki karakterler genellikle bir bildiri veriyor. Özel hayatınızda da kadınlara yardım eden ve güçlendiren projelerde ve toplumsal yardımlarda bulunuyorsunuz. Filmlerinizle de bilhassa bu türlü bir bağ olsun istiyor musunuz ya da o şekil projeler mi seçiyorsunuz?
Bu biraz hassas bir soru. Çünkü filmlere politik düşüncelerimi, inançlarımı koymuyorum, koymak da istemiyorum. Sonuçta belgesel filmler yapmıyorum, “entertainment” filmleri yapıyorum. Anlattığımız öykülerin beşerlerle bağ kurarak güçlendiğini görmek müthiş. Bu filmlerde hepinizin hislerinin, hepinizin dünyasının, yaşadıklarının yansıması var. Lakin hiçbirimizin teğe bir inançlarından, görüşlerinden ortaya çıkmıyor. Mesela Bombshell’de canlandırdığım Megyn Kelly, filmde benim inançlarımın bir yansıması değildi. Ancak -filmde işlenen- dünyamızda cinsel tacizin tolere edilmemesi gerektiğine inanıyorum, evet. Bir sanatçı, rastgele türdeki bir sanatçı; içinde çeşitli inançların olduğu ögelerle ve hislerle çalışır. Ben de o denli yapıyorum. Bu yüzden hassas ve tuzaklı bir soru bu. Mesela Monster’daki karakterime ve performansıma bakıyorum. Orada da ‘hmm evet inandığım her şey bu filmde, bu karakterde’ demedim. Ancak bir sanatçı olarak o karaktere her şeyimle girmem, onun insanlığını, acısını keşfetmem gerekiyordu, onu yapmaya çalıştım. Yani açıkçası ben anlatmak istediğim öykülerde gerçek insanlığı arıyorum, bununla ilgileniyorum.
Andy karakteriyle benzerlikleriniz var mı?
Aslına bakarsan, hele ki şu günlerde hepimiz onun o hafif alaycı, ayağı yere basan, karamsar haliyle bağ kurabiliriz. Dünya nereye gidiyor, kim iyi, kim kötü, gerçekten birilerinin umurunda mıyız? Ben de bu hislerle bağ kurabilirim şu an. Andy bir kavşakta. 6000 yılda eminim en azından birkaç sefer daha o kavşakta kalmıştır, tükenmiş hissetmiştir. Bazen ben de o denli hissediyorum… Biliyorsun birçok tertipte çalışıyorum. Afrika ile ilgili vs… Birçok zaman yokuş üst kaya itiyor üzere hissediyorsun. Ve dünyanın umurunda değil. Beşerler ölüyor diye bağırıyorsun, güya kimse dinlemiyor. Bazen hiçbir şey değiştiremiyorsun lakin tekrar de uğraşıyorsun. Andy’de de bu var işte.
Bunu söylemek zorundayım, filmdeki karakteriniz Andy’nin en sevdiği tatlı baklava. Bir Türk olarak mesela beni o sahnede çabucak kazandı!
Evet! Baklavayı ben de çok severim bu arada…
Türkiye denince aklına diğer neler geliyor?
Türkiye denince aklıma kazınmış, uzun tatilim geliyor. 2005 ya da 2006’ydı. Bir ay kaldım. Akdeniz’den doğuya gerçek otomobil seyahati yaptık. Otellerde, lokal evlerde, küçük otellerde kaldık. Herkes inanılmaz sıcaktı, hayatımın en unutulmaz tatillerinden biriydi, ciddiyim.
Ve artık bunu da sormalıyım. Sen bizim kırmızı halı ikonumuzsun. ELLE bir yana, yalnızca ben bile yüzlerce defa Instagram’ımda fotoğrafını post ettim. Çünkü daima en şık, en cazibeli olandın. Kırmızı halı günlerinde sen nasıl hissediyorsun?
Çok teşekkür ederim, ne kadar incesin ve ne kadar güzel sözler bunlar. İkon kelimesi çok büyük! Ben durumu o denli algılamıyorum. Çok uzun zamandır hayatımda olan, çok iyi bir takımım var. Aslında kırmızı halı onların mahareti. O günlerde ben birkaç adım geri atıyorum ve onların işini yapmasını izliyorum. Hem işlerini iyi biliyorlar, hem beni çok iyi tanıyorlar. Dostluk, birbirini çok iyi tanımak sanırım burada çok önemli. Kırmızı halıda daima iyi ve rahat hissederim çünkü orada da hep kendim üzere olurum. Modayı gerçekten çok seviyorum ve takdir ediyorum ve açıkçası o anların tadını çıkarıyorum. Düşünsene, onca harika dizayncı farklı ve çok güzel görünmen, kendin üzere olman için aylarca çalışıyor. Bir kıyafet tasarlıyorlar, onu yalnızca sen giyiyorsun ve bir ömür Oscar tarihinde kalıp hatırlanıyor. Bu çok özel bir şey. Daima şanslı, mahcup, keyifli hissediyorum ve onca insanın emeğinin hakkını vermeye çalışıyorum.
Sence bu süreçten “eve” ne götüreceğiz, ne öğrendik?
Of… O denli bir zaman ki… Benim iki tane ufak çocuğum var ve şu an ne zaman, nasıl olağana döneceğimizi düşünüyorum… Tekrar neleri, nasıl kurgulayacağımızı. El yıkama rutinimize bile baksana nasıl bir hal aldı. Artık her şeyi, tüm toplumsal işlevlerimizi yine kurgulamamız gerekecek. Nasıl kucaklaşacağız, nasıl el sıkışacağız, kalabalıkta ne yapacağız… Küresel sahneye baktığımızda ise hakikaten fakat sahiden büyük değişikliklere ve istikrara gereksinimimiz olduğunu görüyorum. Bu türlü olağandışı durumlara, sağlık tehditlerine hazırlanmalıyız ve dünya başkanlarının bu mevzuyu yönetmesi konusunda şanslıyız diyemeyeceğim. Biz bu tür bir salgına hazır değildik ve nasıl hazır olacağız bilmiyorum. Bir de şu yanı var; çok lakin çok fazla insan bu salgından etkilendi, çok fazla kayıp verdik fakat bir yandan biz durduğumuz için Hindistan’dan ilk kez Himalayalar göründü. Biz nasıl orta yolu bulacağız, biz nasıl birbirimize daha çok paha vereceğiz, biz nasıl daha bilinçli olacağız… Onu öğrenmeliyiz. Birçok arkadaşım ve ben de bunu düşünüyoruz; sahip olduğumuz onca şeye aslında muhtaçlığımız yokmuş. Hayatta seni nitekim keyifli edecek şeyler o kadar da çok ve o kadar karışık değilmiş.
Pandemi sürecinde ‘Together For Her/ Her Şey Onun İçin’ kampanyasını başlattınız. Nasıl oldu ve nasıl gelişti? Ve bizim ülkemizde de maalesef bu süreçte evde kadına şiddet arttı.
Kimi bilgilerin bize gelmesiyle kendiliğinden gelişti aslında. Duyduğumda şok oldum; bu süreçte evde şiddet iki kat artmıştı. O kadınların, çocukların yerine koy kendini. Sürekli şiddet gördüğün ve asla kaçamadığın bir mahpusta karantinadasın. Maddi imkanın olmadığı ya da çok korktuğun için oradan kaçamıyorsun. İstatistikler vahim. Güney Afrika’da her üç saatte bir, bir kadın şiddet görerek öldürülüyor. Pandemi bu sayıları artırdı. Ben kadınlar birbirine dayanak olduğunda çok şeyi değiştireceğine inanıyorum ve biliyorum ki kadınlar birbirine yardım etmek istiyor. Biz kâfi ki birbirimize ulaşabilelim. Kampanya bu birleşmelere, kadınların birbirine yardımcı olmasına ve bu bilgileri hakikat yerlere ulaştırmaya imkan veriyor. Haydi birbirimizi bulalım ve dünyaya birbirimize iyi baktığımızı gösterelim dedik. Daha yalnızca ilk haftada inanılmaz güçlü 50 kadından takviye aldık. Finansal takviye sağladık, çok bireye ulaştık. Fakat verdiği en iyi his birçok kadının “hadi bir şey yapalım ve buna son verelim” dediğini ve azimlerini görmekti. Benimle birlikte birçok kadın bu yönde adım attı.
